پرواز را به خاطر بسپار

ماه نمیداندکه آرام و شفاف است

از ماه بودنش هیچ نمیداند

شاید این سرنوشت بشر باشد

شادی کوتاه و اندوه دراز

                                          بورخس

نیک که بنگری هیچ سفری در این سرزمین خالی از خطر نیست. هر چه تو تلاش کنی که جانب احتیاط را رعایت کنی  شاید دیگرانی که آنها نیز مدعی احتیاطند با چنان حجمه ای بر سرت آوار شوند که نه از شهر نشانی ماند نه از شهریار. ساراماگو نویسنده اندیشمند می گوید آدم عاقل به نسبت احتیاطی که به کار میبندد عاقل است. اما کسی نیست که از او بپرسد کدام عقل و در چه سرزمینی! عقل بسیط یا عقل مرکب عقل تک بعدی یا عقل چند بعدی و یا.......................

سقوط دلخراش هواپیمای سی-130 به رغم وسعت اندوهناکی اش باری دیگر زوایای پنهانی از ناکارآمدی مدیریت استراتژیک کشورمان را عیان ساخت. در ورای تمامی نوشتارهای سیاسی و احساسی چند روز اخیر  باید این پرسش را مطرح نمود که چه الزامی وجود داشت تا تعداد بسیاری از نخبگان خبر در هواپیمایی نظامی تهران را ترک کنند. بدون شک میلیاردها تومان هزینه تربیت جمع کثیری از افراد شده است تا در نهایت چند نخبه رسانه ای از این میان رشد یافته اند که ما در چشم به هم زدنی همگی رابه سرای باقی رهنمون نمودیم. در این که اینان شهدای ما هستند شکی نیست اما حضورشان تا سالهای سال ارزشمند تر بود یا فقدانشان؟

و این بار نیز تنها باید به احترامشان سکوت کرد و سپس گفت:

                    نباید خندید  نباید گریید به راستی که باید فهمید.